Hiç Lüzumu Yok

Gözlerimi uzak tutuyorum pencerelerden
Çocuğunu gerçeklerden sakınan bir anne gibi
Kaçırıyorum gözlerimi kimsesizlikten
Bütün var oluşlara inat
İkna ediyorum kendimi yokluğa
İki selam edenler de siktir olsun gitsin
Bok vardı

Adım sesleri
Samimiyetsiz kahkahalar
Çağrılan onlarca isim -ki yarısı birbirinin aynı-
Ne işim var ulan burada?
Kafamın içi yeterince dağınık zaten
Tüm yalnızlığa rağmen
Kapattım kulaklarımı da
Siz de eksik oluverin
Bok vardı

Bir ritüel olarak yatağımı toplamadım yine
Salon da dağınık
Lavaboda, kalan ömürlerini geçiren bulaşıklar
Karnım aç değil zaten
Kitaplar da savrulmuş evin dört bir yanına
Banyo sırılsıklam
Balkon çöplerle dolu
Sigaramı tüttürürken gecenin üçünde
Elektrik de olmayıversin
Bok vardı